
Vroedvrouw Liesje
PROJECT SENEGAL
Mijn geboorte was het prille begin van “mijn” Afrika-verhaal … de eerste maanden van mijn leven heb ik immers doorgebracht op Afrikaanse bodem.
Bijna 30 jaar geleden, ik was toen 12, kreeg dat verhaal meer vorm : ik mocht toen kiezen tussen een nieuwe fiets of een reis naar Senegal. Lang moest ik hier niet over nadenken, en ik koos heel bewust voor “de” reis naar Senegal. Voor mij is dit DE reis omdat ze me heeft gemaakt tot wie ik nu ben en me heeft beïnvloed in de keuzes die ik gemaakt heb.
Ik ben opgegroeid in een warm, intercultureel nest waar respect voor de ander centraal stond. Onze logeerkamer werd steeds bewoond door iemand van een ander continent en ook aan tafel was het gezelschap zeer divers. Mijn jonge leven was doorspekt van prachtige interculturele ervaringen; uitwisselingen, thuis op de boerderij en soms pijnlijke, maar altijd leerrijke confrontaties in het veld. Ik ben er van overtuigd dat deze boeiende, positieve en warme ervaringen de basis vormen voor het respect voor het “anders” zijn, maar het is ook belangrijk om telkens weer op zoek te gaan naar wat we gemeen hebben en niet te focussen op de verschillen.
Mijn Afrika-verhaal
In het Noorden van Senegal, 30 km ten Zuiden van St Louis, ligt Guelackh, een dorp waar de Peulh (een nomadenvolk) trachten te overleven ondanks het oprukken van de woestijn.
Sinds mijn eerste ontmoeting met de Peulh, bijna 30 jaar geleden, laat dit oprecht, fier, warm en integer volk me niet meer los.
Bijna 30 jaar geleden kreeg Ousman Sow de kans om voor een Senegalese ontwikkelingsorganisatie waarvoor hij werkte in Brussel informatica te komen studeren. Hij vertrok toen niet alleen voor die stage want ondanks zijn zijn werk in de stad had hij ook een project voor zijn dorp in zijn binnenzak. Het platteland waar hij vandaan kwam had erg te lijden van de grote droogte van de jaren 70. Bijna alle koeien zijn toen gestorven. Er resten hen toen alleen geiten, en die zijn voor de Peulh lang niet zo interessant als koeien. De Peulh, het nomadenvolk waartoe Ousman behoort zijn herders. Het verlies van hun kuddes bracht niet alleen materiële, maar ook een hele symbolische teloorgang met zich mee.
Toen Ousman in België was leerden hij mijn papa kennen. Sinds de eerste ontmoeting kwam Ousman elk vrij moment, elk weekend naar de boerderij. Door uitwisseling zag hij dat geiten niet alleen veel resistenter zijn tegen droogte dan koeien maar ze bleken ook nog bijzonder waardevol. Ze leveren melk en kaas om de mens te voeden en mest voor het land. Zijn ervaringen op de geitenboerderij waren een bron van inspiratie om een nieuw leven op te bouwen in Guelackh, zijn geboortedorp.
In januari dit jaar was ik er de eerste keer als vroedvrouw. Ik kreeg er de kans me onder te dompelen in de Senegalese “moeder- en babyzorg”. Ik deed tientallen bevallingen, volgde mee prenatale consultaties, ging met paard en kar op huisbezoek. Het was ongelooflijk boeiend, ik heb ontzettend veel mogen leren, maar ook was het heel erg confronterend en pijnlijk. De moeder- en babysterfte zijn in Senegal nog erg hoog, basismateriaal is vaak niet aanwezig, de omstandigheden waarin vrouwen moeten bevallen zijn soms schrijnend. Omdat ik ervan overtuigd ben dat we door samenwerking/uitwisseling de kwaliteit van moeder- en babyzorg aanzienlijk kunnen verhogen droom ik ervan om binnen het jaar een container met medisch materiaal en basismateriaal te verzamelen en op te sturen om vervolgens met een delegatie van vroedvrouwen en gynaecologen ter plaatse te gaan en onze ervaringen te delen en van elkaar te leren.
Het is dan ook mijn droom om hen daarna, bij wijze van uitwisseling, naar ons werkveld uit te nodigen. Het is pas dan dat solidariteit haar volle betekenis kan krijgen.
Dit is het kleine Senegalprojectje dat ik in mijn hart draag!